ما هنوز در هنوزیم...
بعضی وقتها بد بهم می ریزم از دست بعضی بی ملاحظه گی ها و بی مسئولیتی ها .... مخصوصا اگر طرف از نزدیکانم باشد صد برابر بدتر ... آن وقت دلم می خواهد گوشی را بردارم زنگ بزنم به یکی و همین طور پشت سر هم عربده بزنم و حرص بخورم ... گوشم بدهکار هیچگونه نصیحتی هم نیست! پ.ن: آدم از نزدیکانش توقع دارد به هرحال... بی خودی که جزو نزدیکان نیستند...
نوشته شده در شنبه 90/9/19ساعت
12:0 صبح به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه